Θα πετύχει ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών;

Θα πετύχει ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών; Με μια πρωτοφανή συνέπεια – τουλάχιστον για τα δεδομένα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης-  η πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών έκανε πρεμιέρα εν μέσω θέρους.

Έκτοτε, το ενδιαφέρον των οφειλετών είναι τεράστιο αν αναλογιστούμε πώς παραπάνω από 6.500 είναι οι προσπάθειες εισόδου στην πλατφόρμα.

Εξίσου, μεγάλο όμως είναι και το νούμερο των αιτήσεων που έχουν απορριφθεί- περίπου 1.400-.

Για τους καλά γνωρίζοντες, το νούμερο αυτό δεν δημιουργεί ανησυχία. Όποιος έχει διαβάσει και έχει κατανοήσει το νόμο αντιλαμβάνεται πώς η κατάθεση της σχετικής αίτησης είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία αφού αφενός απαιτείται πλήθος δικαιολογητικών, αφετέρου πρέπει να έχει γίνει εμπεριστατωμένη μελέτη της βιωσιμότητας της επιχείρησης.

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στόχος του νομοθέτη είναι να ρυθμιστούν τα χρέη εκείνων των επιχειρήσεων που είναι βιώσιμες. Μάλιστα, η βιωσιμότητα εξετάζεται σε τουλάχιστον 2 στάδια.

Αρχικά, τίθενται από την πλατφόρμα συγκεκριμένα κριτήρια επιλεξιμότητας:

– για τις εταιρείες εκείνες που τηρούν απλογραφικό σύστημα απαιτείται σε μια τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις χρήσεις πριν την υποβολή της αίτησης να έχουν θετικό καθαρό αποτέλεσμα προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων ενώ

– για τις εταιρείες που τηρούν διπλογραφικό σύστημα απαιτείται σε μια τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις χρήσεις πριν την υποβολή της αίτησης να έχουν θετικά αποτελέσματα προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων ή θετική καθαρή θέση.

Από τη στιγμή που πληρούται το παραπάνω κριτήριο και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, δίνεται στην επιχείρηση η δυνατότητα να ξεκινήσει συζητήσεις/διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση των οφειλών της.

Και σε αυτό το στάδιο όμως, με βάση την οικονομοτεχνική μελέτη της εταιρείας, γίνεται επεξεργασία και ανάλυση πλήθους μελλοντικών στοιχείων και παραμέτρων ώστε να κριθεί πώς σε βάθος τριετίας τουλάχιστον, η εταιρεία μπορεί να είναι βιώσιμη, να γίνει δηλαδή εκτίμηση της ικανότητας αποπληρωμής του οφειλέτη και των συνοφειλετών-αν υπάρχουν.

Από τα παραπάνω, γίνεται σαφές ότι παρά τους αρχικούς αισιόδοξους υπολογισμούς των στελεχών του υπουργείου Οικονομίας περί 400.000 επιχειρήσεων που θα μπορούσαν να τύχουν των ευνοϊκών ρυθμίσεων του νόμου, το σχετικό νούμερο θα μειωθεί κατά πολύ.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, πώς το τελευταίο διάστημα ακούμε για περίπου 150.000 επιχειρήσεις.

Την ίδια ώρα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μια κρίσιμη παράμετρος για την επιτυχία του νόμου είναι και η στάση που θα κρατήσουν οι τράπεζες κατά το στάδιο των διαπραγματεύσεων.

Θα είναι ευέλικτες και πρόθυμες να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις οφειλών με βάση ρεαλιστικά στοιχεία ή θα επιμείνουν στη στάση που κρατούσαν μέχρι τώρα;

Μάλιστα, ενόψει των stress tests των ελληνικών τραπεζών την άνοιξη του 2018 και με δεδομένα τα «νωθρά» αποτελέσματα στη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, έχει δημιουργηθεί έντονη ανησυχία στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Κομισιόν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς το ποσοστό των «κόκκινων» δανείων στην Ελλάδα είναι το 2ο υψηλότερο στην ευρωζώνη και εξαπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Επομένως, η άμεση αντιμετώπιση του φαινομένου είναι σημαντικό ζήτημα όχι μόνο για την κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών αλλά ακόμα και για την κεφαλαιακή τους κατάσταση.

Οι λύσεις που αναμένεται να οδηγήσουν σε ελάφρυνση του όγκου των «κόκκινων» δανείων είναι αφενός μέσω της διαδικασίας του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών και αφετέρου μέσω των πωλήσεών τους.

Συμπερασματικά, η πίεση που αναπτύσσεται στις τράπεζες για ουσιαστική διευθέτηση του ζητήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων λειτουργεί προς όφελος των επιχειρήσεων εκείνων που επιθυμούν να προχωρήσουν σε ουσιαστική αναδιάρθρωση των οφειλών τους με στόχο να παραμείνουν βιώσιμες.

Είναι επομένως στο χέρι τους να πετύχουν μια συμφέρουσα συμφωνία που θα περιλαμβάνει, υπό προϋποθέσεις, μακροχρόνιες δόσεις και πιθανώς διαγραφή ακόμα και βασικής οφειλής ή κεφαλαίου.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι στις συζητήσεις που θα κάνουν θα πρέπει να παρουσιάσουν ένα πειστικό χρηματοοικονομικό μοντέλο προβλέψεων των οικονομικών τους μεγεθών που θα ορίζει με σαφή τρόπο την αποπληρωμή των πιστωτών τους.

Εξάλλου, όπως και σε αντίστοιχες εξυγιαντικές διαδικασίες, ισχύει η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέση του δανειστή.